klappa

Icelandic

Etymology

From Old Norse klappa, from Proto-Germanic *klappōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklahpa/

  Rhymes: -ahpa

Verb

klappa (weak verb, third-person singular past indicative klappaði, supine klappað)

1. (transitive, with dative) to pat
2. (transitive, with dative) to chisel, to hew

Conjugation

klappa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að klappa
supine (sagnbót)		klappað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klappandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klappa	við klöppum	present (nútíð)	ég klappi	við klöppum
	þú klappar	þið klappið		þú klappir	þið klappið
	hann, hún, það klappar	þeir, þær, þau klappa		hann, hún, það klappi	þeir, þær, þau klappi
past (þátíð)	ég klappaði	við klöppuðum	past (þátíð)	ég klappaði	við klöppuðum
	þú klappaðir	þið klöppuðuð		þú klappaðir	þið klöppuðuð
	hann, hún, það klappaði	þeir, þær, þau klöppuðu		hann, hún, það klappaði	þeir, þær, þau klöppuðu
imperative (boðháttur)	klappa (þú)	klappið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klappaðu	klappiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klappast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að klappast
supine (sagnbót)		klappast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klappandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klappast	við klöppumst	present (nútíð)	ég klappist	við klöppumst
	þú klappast	þið klappist		þú klappist	þið klappist
	hann, hún, það klappast	þeir, þær, þau klappast		hann, hún, það klappist	þeir, þær, þau klappist
past (þátíð)	ég klappaðist	við klöppuðumst	past (þátíð)	ég klappaðist	við klöppuðumst
	þú klappaðist	þið klöppuðust		þú klappaðist	þið klöppuðust
	hann, hún, það klappaðist	þeir, þær, þau klöppuðust		hann, hún, það klappaðist	þeir, þær, þau klöppuðust
imperative (boðháttur)	klappast (þú)	klappist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klappastu	klappisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klappaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klappaður	klöppuð	klappað		klappaðir	klappaðar	klöppuð
accusative (þolfall)	klappaðan	klappaða	klappað		klappaða	klappaðar	klöppuð
dative (þágufall)	klöppuðum	klappaðri	klöppuðu		klöppuðum	klöppuðum	klöppuðum
genitive (eignarfall)	klappaðs	klappaðrar	klappaðs		klappaðra	klappaðra	klappaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klappaði	klappaða	klappaða		klöppuðu	klöppuðu	klöppuðu
accusative (þolfall)	klappaða	klöppuðu	klappaða		klöppuðu	klöppuðu	klöppuðu
dative (þágufall)	klappaða	klöppuðu	klappaða		klöppuðu	klöppuðu	klöppuðu
genitive (eignarfall)	klappaða	klöppuðu	klappaða		klöppuðu	klöppuðu	klöppuðu

Derived terms

• klappa saman lófum ("to clap (one's) hands")
• klappa fyrir ("to applaud")

Related terms

• klapp

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• klappet

Verb

klappa

1. inflection of klappe:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• klappe

Etymology

From Old Norse klappa. Akin to English clap.

Pronunciation

• IPA^(key): /²klɑpːɑ/

Verb

klappa (present tense klappar, past tense klappa, past participle klappa, passive infinitive klappast, present participle klappande, imperative klappa/klapp)

1. to clap (strike the palms of the hands together, applaud)
2. to clap (to bring two surfaces together forcefully)
3. to pat (gently tap the flat of one's hand on a person or thing)
4. to stroke (e.g. to pet an animal)

References

• “klappa” in The Nynorsk Dictionary.

Swedish

Etymology

From klappa (“to clap”), from Old Norse klappa, from Proto-Germanic *klappōną.

Pronunciation

• audio

  (file)

Noun

klappa c

1. a clapperboard

Declension

Declension of klappa
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	klappa	klappan	klappor	klapporna
Genitive	klappas	klappans	klappors	klappornas

Verb

klappa (present klappar, preterite klappade, supine klappat, imperative klappa)

1. to pat (someone on the shoulder), to pet (a cat)
2. to clap (hands)

Conjugation

Conjugation of klappa (weak)

	Active		Passive
Infinitive	klappa		klappas
Supine	klappat		klappats
Imperative	klappa		—
Imper. plural1	klappen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	klappar	klappade	klappas	klappades
Ind. plural1	klappa	klappade	klappas	klappades
Subjunctive2	klappe	klappade	klappes	klappades
	Participles
Present participle	klappande
Past participle	klappad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• klappa av
• klappa igenom
• klappa ihop
• klappa till

Related terms

• klapp

Further reading

• klappa in Svensk ordbok.